mahmûl ::: (a. s. haml'den) : 1) hami olunmuş, yüklenmiş. 2) bir şey üzerine kurulmuş. 3) i. gr. mant. müsnet, 'yüklem, haber : "insanhayvandır" cümlesinde : insan "mevzu", hayvan" mahmu!"dür.

mahmul ::: bir önermede kendisiyle hükmedilen söz , yüklem , yüklenmiş , bir şeyin üzerine kurulmuş , yüklü , yüklenilmiş , hamlolunmuş , bir şey arkasına yüklenmiş olan , üzerine alınmış , gr: bir cümlede faile yükletilen işi , oluşu veya hali gösteren fiil , man: müsned , haber , "insan natık" cümlesinde "insan" mevzu , "natık" mahmuldur

mahmul ::: ‬yüklü

mahmûl ::: (a. s. haml'den) 1) hami olunmuş, yüklenmiş. 2) bir şey üzerine kurulmuş. 3) i. gr. mant. müsnet, 'yüklem, haber :