şefe ::: (a. i. c. : şefevât, şifâh) : 1) dudak, (bkz. : leb). Bint-üş-şefe (dudağın kızı) : söz, lâkırdı. Şakk-ı şefe : ağız açmak, lâkırdı etmek. 2) kenar. Hurûf-i şefe (dudak harfleri) : b, p, f, m, v harfleri.

şefet-ül-erneb ::: tavşan dudağı denilen ve yukardan aşağıya kadar yırtık olan dudak.