"); tâb ::: (f. i.) : 1) güc, kuvvet, takat. Bî-tâfa : takatsiz, güçsüz; yorgun. 2) ışık, parlardık, (bkz : nûr, ziya). 3) hararet.

tâb-ı Hurşid ::: Güneş'in harareti. 4) tazelik, (bkz : taravet). 5) kıvrım, büklüm.

tâb-ı gîsû ::: yandan sarkan saçın kıvrımı, büklümü.

tâb-ı zülf ::: perçemin kıvrımı, (bkz. : tâ). 6) sıkıntı, eziyet. 7) öfke.

-tâb ::: (f. s.) : "parlıyan, parlatan, aydınlatan" mânâlarına gelerek "birleşik kelimeler meydana getirir. Alem-tâb : âlemi, dünyâyı aydınlatan. Cihân-tâb : cihanı aydînlatan. . gibi. [tâbis-ten mastarından]

tâ-be ::: (f. zf.) : "-e kadar' mânâsına gelerek kelimenin başına getirilir.

tâ-be-key ::: ne zamana kadar, niceye dek.

tâ-be- kıyamet ::: kıyamete kadar.

tâ-be-mahser ::: mahşere kadar.

tâ-be-sabah ::: sabaha kadar.

tâb ::: güç , baskı , basma , sıcaklık , takat

tâb ::: güç

tâb ::: sıcaklık

tâb ::: parlaklık

tâb ::: kıvrım

tâb ::: eğen

tâb ::: büken

tâb ::: aydınlatan

-tâb ::: (f. s.) parlıyan, parlatan, aydınlatan