iftihâr ::: (a. i. fahr'den.) : 1) öğünme; koltuk kabartma. 2) şeref, şan.

iftihâr-ül-ulemâ, iftihâr-ül-emâsil, iftihâr-üs-şuarâ ::: ulemânın (sarıklılar) sânına, benzerlerinin ve şâirlerin övünmelerine sebebolan. [sarıklılar için kullanılan resmî tâbir].

iftihâr ::: övünme , kıvanma , övünmek , iftihar etmek

iftihâr ::: ‬övünme

iftihâr ::: kıvanma

iftihâr ::: kıvanç