"); mûceb ::: (a. s. vücûb'dan) : 1) îcâbetmiş, lâzımgelmiş. 2) bir söz veya emrin îcâbettiği şey, netîce. 3) i. büyük bir memûrun, kendisine sunulan evrakı tasdîk için ettiği işaret, paraf.

mûceb-i akd ::: huk. akit sebebiyle lâzım olan şey. [bir aşçı istîcâr olunduğunda o aşçının yemek pişirmesi îcâr akdinin mûcebidir]

mûceb-i cinayet ::: huk. cinayetin hükmü demektir ki, üzerine terettübeden kısas, diyet, hükûmet-i adi gibi şeylerden ibarettir.

mûcib ::: gerektiren , gereken

mûcib ::: ‬gereken

mûcib ::: sebep