muzâf ::: (a. s. zayf'den. c. : muzâfât) : 1) izafe olunmuş, katılmış, bağlanmış, bağlı. 2) gr. [isim takımlarında] "belirtilen, başka bir isme katılmış ve onu tamamlamış olan isim.

muzâfun-ileyh ::: gr. [terkiplerde] "belirten, mu-zâfın ('belirtilen) bağlı bulunduğu isim [-in hâli, muzâfunileyh hâlidir; türkçede muzâfunıleyh önce muzaf sonra gelir, ikisine birden : "terkîb-i izafî" denir : "Kapının köşesi. . " gibi]

muzâf ::: (a. s. zayf'den. c. : muzâfât) 1) izafe olunmuş, katılmış, bağlanmış, bağlı. 2) gr. [isim takımlarında]