"); ken ::: (f. s.) : kazıcı, kazan, koparan; yıkan, söken. Kûh-ken : dağ yıkan, tünel açan.

Gûr-ken ::: mezar kazan, mezarcı. Sikke-ken : sikke kazan.

"); kün ::: (a. fi.) : ol, olsun!

kün fe-kân, kün fe-yekûn ::: olan oldu. [Allah, bu-kün! — emirle bütün varlıkları yarattığından, tasavvuf edebiyatında bu kelimeye çok rastlanır]