feth ::: (a. i. c. : fütûh; c. c. : fütûhât) : 1) açma, açılma, [sûre-i feth : innâfetahnâ-leke sûresi], (bkz. : küşâd).

feth-i bâb ::: kapının açılması.

feth-i İslâm ::: Tuna nehri üzerinde Kladove kasabasına yakın bir kalenin adı.

feth-i konstantiniyye ::: İstanbul'un II. Mehmet tarafından fethi.

feth-i meyyit ::: ölümün sebebini anlamak için cesedin açılarak muayenesi, otopsi.

feth-i mübîn ::: açık, aşikâr zafer. 2) başlama, (bkz. : bed').

feth-i kelâm ::: söze başlama. 3) kuşatma, zaptetme.

feth-i bilâd ::: şehirlerin istîlâsı, zaptı. 4) bir harfin üstün, (e) olarak okunması, [feth-i lâm ile = lamın fethiyle, üstün, "e" okunmasiyle].

fetih ::: açma

feth ::: açma , fetih , açılma , tamamen ele geçirme

feth ::: ‬fetih

feth ::: tamamen ele geçirme

feth ::: açma

feth ::: açılma