umum ::: (a. i.) : 1) umûmî (*genel) olma. 2) hep, bütün, cümle, herkes. 3) bütün insanlar, bütün halk.

umûm ve huscs-ı mutlak ::: mant. yalnız biri ötekinin bütün efradını câmî olan iki kelime arasındaki nisbet : "her insan canlı olma bakımından hayvandır, fakat her hayvan insan değildir. . " gibi.

umûm ve husus min vech ::: mant. bir maddede toplanıp, iki maddede ayrılan iki kelime arasındaki nisbet : "insan", "beyaz" gibi.

umum ::: bütün , hep , herkes

umûm ::: genel , bütün , herkes , halk

umûm ::: ‬genel

umûm ::: halk

umûm ::: tüm