semaî ::: (a. s.) : 1) semâ'a mensup, hiç bir kaideye bağlı kalmadan, işitilerek öğrenilen. 2) müz. Türk (Anadolu) halk şiirinde (yânî klâsik şiirin te'sîri altında olmıyan veya pek az olan asıl halk şiirinde) bir "forme" un adıdır. Saz şâiri tarafından bestelenir ve semaî adı altında okunur Şekil itibariyle aynen koşma gibidir; ondan farkı hecenin 4~f-4 = 8 vezni ile yazılmasın-dandır. Mevzuu itibariyle de koşmadan farklıdır; semaîde âdeta bir takım tekerlemeler vardır; fakat bunlar oldukça bir mânâ arzederler, manîde olduğu gibi mânâsız değildirler.

semaî ::: (a. s.) 1) semâ'a mensup, hiç bir kaideye bağlı kalmadan, işitilerek öğrenilen. 2) müz. Türk (Anadolu) halk şiirinde (yânî klâsik şiirin te'sîri altında olmıyan veya pek az olan asıl halk şiirinde) bir