hasm ::: (a. i. ve s. c. : husûm) : 1) düşman, (bkz. : adû). 2) muhalif, karşı taraf.

hasm-i ca'lî ::: huk. [eskiden], hakikatte hasım olmadığı halde, hasım imiş gibi hâkim huzurunda husûmeti kabul eden kimse.

hasm-ı ekber ::: en büyük düşman, şeytan.

hasm-ı bîser ü pâ ::: sefîl düşman.

hasm-i mütevârî ::: huk. [eskiden] mahkemeye gelmekten ve vekil göndermekten çekinen ve korkan kimse.

husemâ' ::: (a. i. hasîm'in c.) : 1) düşmanlar. 2) muhalifler, karşı taraflar.

hasım ::: düşman

hasm ::: düşman , hasım

hasım ::: ‬düşman

hasm ::: ‬düşman

hasm ::: hasım

husemâ' ::: (a. i. hasîm'in c.) 1) düşmanlar. 2) muhalifler, karşı taraflar.