hallâl ::: (a. s.) : halleden, çözen, çâre bulan.

hallâl-i müşkilât ::: müşkülü halleden, zorluklan yenen, çözen [kimse], (bkz. : ukde-güşâ).

hallâl-ül-ukad ::: (düğümleri çözen) : zorlukları yenen (bkz. : ukde-güşâ).

helâl ::: (a. i.) : 1) kullanılması şer'an caiz olan, dînin hükümleri bakımından kullanılabilen, haram olmıyan şey. 2) nikâhlı kadın, (bkz. : halîle, harem, hem-firâş).

helâl ::: helal , eş

hallâl ::: çözen

hallâl ::: ‬çözen

helal ::: ‬helal

helal ::: eş

helal ::: hanım

helâl ::: (a. i.) 1) kullanılması şer'an caiz olan, dînin hükümleri bakımından kullanılabilen, haram olmıyan şey. 2) nikâhlı kadın, (bkz. : halîle, harem, hem-firâş).