tezkiye ::: (a. i. zekât'dan) : 1) temiz etme [kusurdan] , temize çıkarma, aklama. 2) soruşturarak birinin iyi halli olduğunu meydana çıkarma.

tezkiye-i meyyit ::: ölüyü kefenledikten sonra orada hazır bulunanlardan cenazenin ahvâlini sorma.

tezkiye-l şuhûd ::: huk. şahitlerin adaletli ve makbul olup olmadıklarını tahkik etme. 3) malın zekâtını verme.

tezkiye ::: temizleme , temize çıkarma