"); bâb ::: (a. i. c. : ebvâb) : 1) kapı.

bâb-ı âli ::: (yüksek kapı) : Osmanlı imparatorluğu zamanında, istanbul'da : sadâret, dâhiliye ve hâriciye nezâretleri ile şûrâ-yi devlet dâirelerinin bulunduğu bina, mec. Osmanlı hükümeti.

bâb-ı adalet ::: hak kapısı.

bâb-ı âsafî ::: tar. sadrâzam konağı, [paşa kapısı yerinde kullanılan bir tâbirdir].

bâb-ı hükümet ::: hükümet kapısı, dâiresi.

bâb-ı hümayün ::: Topkapı Sarayı'nın birinci kapısı.

bâb-ı fetvâ-penâhî, bâb-ı meşihat ::: şeyhislâm kapısı.

bâb-ı irtişa' ::: rüşvet kapısı.

bâb-ı saadet ::: 1) sultanın sarayı; 2) İstanbul. (bkz : Astâne, Dâr-üs-saâde).

bâb-ı ser-askerî ::: askerlik işleri ile uğraşan dâire.

bâb-t şerif ::: Konya'da Mevlânâ türbesinin kapısı.

bâb-ı zabtiyye ::: istanbul'da emniyet işleriyle uğraşan dâire. 2) geçit, boğaz.

bâb-ül-ebvâb ::: Şirvan civarındaki derbent. 3) bölüm, (bkz : fasi). 4) iş, şekil, mes'ele; yol; mevzu, (bkz : husus). 5) tas. tövbe.

bâb-ül-mendeb ::: Kızıldeniz'de Hind Denizi civarında bulunan bir boğaz.

bâb ::: (f. s.) : lâyık, uygun; elverişli; Hayır, uğur.

bâb ::: kapı , bölüm , kısım , fasıl , konu

bâb ::: ‬kapı

bâb ::: konu

bâb ::: bölüm

bâb ::: (f. s.) lâyık, uygun; elverişli; Hayır, uğur.