ez'af ::: (a. s. zaîf'den.) : daha (en, pek) zayıf, dermansız, kuvvetsiz.

ez'af-ı ibâd ::: halkın en zayıfı, [evvelce saygı göstermiş olmak için "ben" zamîri yerine kullanılırdı!.

ez'af-ı nâs ::: insanların en zayıfı.