eşraf ::: (a. s. şerîf'in c.) : şeref ve îtibar sahibi kimseler, ilerigelenler.

eşrâf-ı belde ::: memleketin ileri gelenleri.

işrâf ::: (s. i.) : 1) yüksek yere çıkma; yüksek yerden bakıp anlama. 2) hasta, ölmeye yüz tutma.

eşrâf ::: ileri gelenler , şerefliler , seçkinler

eşrâf ::: ‬seçkinler

eşrâf ::: ileri gelenler

eşrâf ::: sosyete

işrâf ::: (s. i.) 1) yüksek yere çıkma; yüksek yerden bakıp anlama. 2) hasta, ölmeye yüz tutma.