izn ::: (a. i.) : 1) izin, müsâade, ruhsat. 2) günahkâr olma, günah işleme. 3) vazifesinden, işinden uzaklaştırma, kovma.

üzn ::: (a. i. c. : âzân) : 1) kulak. (bkz : gûş). 2) telli çalgılarda akord etmiye yari-yan burgu, mandal.

üzn-i dahilî ::: anat. içkulak.

üzn-i fere (at kulağı) ::: he (*) nin altındaki ekleme uzantısı, he'nin kuyruğu.

ünz-i hârici ::: anat. dışkulak.

ünz-i mutavassıt ::: anat. ortakulak.

üzn-ül-himâr ::: bot. eşek kulağı, karakafes denilen nebat (*bitki).

izin ::: izin

izn ::: izin

üzn ::: kulak

izin ::: ‬izin

izn ::: ‬izin

üzn ::: ‬kulak

izn ::: (a. i.) 1) izin, müsâade, ruhsat. 2) günahkâr olma, günah işleme. 3) vazifesinden, işinden uzaklaştırma, kovma.